
Piwonie chińskie polecane są na duże jednogatunkowe rabaty lub grupy sadzone na trawnikach, pod krzewami ozdobnymi, wzdłuż ogrodzeń. Znakomicie nadają się na kwiat cięty. Ich kwiaty zachwycają różnorodnością kształtów – pełnych, półpełnych, pojedynczych kul lub koron oraz kolorów – od czystej bieli przez róż, purpurę do ciemnej czerwieni. Bywają również dwubarwne. Ukazują się na przełomie maja i czerwca.
Wymagania godne królowej
Piwonia lubi słońce, ale zbyt długa ekspozycja na ostre światło nie wpłynie na nią dobrze. Idealne będzie zatem miejsce półcieniste, od wschodu lub zachodu, osłonięte od wiatru i zaciszne. Gleba żyzna, próchnicza, umiarkowanie wilgotna i głęboko uprawiona, lekko kwaśna. Konieczne jest regularne podlewanie, zwłaszcza w czasie kwitnienia oraz intensywne nawożenie (wiosną – obornikiem lub kompostem torfowo-obornikowym, a latem – gnojowicą; bezwzględnie należy unikać wapnia). Choć piwonie są dosyć odporne na spadki temperatur, zimą w pierwszych latach po posadzeniu warto okryć je warstwą gałązek iglastych.
Nie lubi przeprowadzek
Piwonie posadzone w nieodpowiednim miejscu, na złej głębokości lub w niewłaściwym podłożu, nie zakwitną przez wiele lat lub nawet wcale. Podobnie mogą zareagować na przesadzanie i źle przeprowadzony zabieg rozmnażania. Piwonie chińskie rozmnaża się przez podział korzeni bulwiastych na przełomie sierpnia i września. Każda podzielona część powinna mieć 2 – 3 zdrowe korzenie i u nasady pędu 2 – 3 pączki (oczka). Rośliny sadzi się w rozstawie 100 x 100 cm, niezbyt głęboko – tak, aby pączki były przykryte tylko 5-centymetrową warstwą ziemi. Prawidłowo posadzone piwonie powinny zakwitnąć w trzecim roku po posadzeniu.